طي سالهاي اخير، به تدريج بر شمار مدارس با كيفيت ويژه دختران و
محبوبيت اين مدارس نزد خانوادها و دختران چيني افزوده ميشود و اين در حالي است كه
شهريه ساليانه اين مدارس “همچون مدرسه عالي پكن “ بر بيش از 800 دلار بالغ مي گردد.
با اين وصف تعداد زيادي از خانواده ها براي ثبت نام به اينگونه مدارس مراجعه مي
نمايند. از اين روي، به واسطه تعداد زياد داوطلبين، ناگزير آزموني در جهت گزينش
شايسته ترين افراد برگزار مي گردد. به عنوان مثال طي سال 2001 درمدرسه عالي پكن از
تعداد 900 داوطلب دختر، تنها تعداد 90 نفر از آنها گزينش شدند. طي دهه 1990 همچنين
مدارس دخترانه ديگري مانند “دانشكده زنان چين “ و”مدرسه دختران “ تأسيس يافت.
بسياري از خانوادهاي چيني بر اين باورند كه مدارس دخترانه ، محلي مناسب و بدون
هرگونه مشكلات روحي، افسردگي، پريشان احوالي و مشكلات دوران بلوغ براي دختران آنان
مي باشد. نظر سنجي هاي به عمل آمده نشان مي دهد كه اغلب دانش آموزان دختر و پسر به
ويژه در شهرهاي بزرگ، پس از پاگذاردن به سن بلوغ (رده هاي سني14 تا 16 سال) در
صددبرقراري روابطي مي باشند كه بعضاً از جمله موانع و عوامل باز دارنده تحصيلي آنان
محسوب مي گردد.حال آنكه در مدارس ويژه دختران ،آنان با چنين مسائلي مواجه نبوده و
هيچ گونه عواملي از اين دست، بازدارنده و مانع تحصيلي آنان به شمار نمي رود. علاوه
بر اين ، رقابت شديد جهت حضور در دانشكده ها و دانشگاهها و فشارهاي وارده به
خانواده ها و دانش آموزان موجب گرديده است تا بر محبوبيت مدارس دخترانه افزوده
شود.ضمن آنكه ، مدارس فوق در زمره اماكن و محيط هاي امن و آرام محسوب مي گردند كه
در جهت پرورش و آموزش دختران و آمادگي آنان در مواجهه صحيح با دنيا از چشم انداز و
ديدگاه زنانه تلاش مي نمايند. دراين مدارس ، شيوه زندگي و طريقه مواجهه با مشكلات
به دختران آموزش داده شده و آنان جهت رقابت با همتايان مرد خود مهيا مي گردند. از
سوي ديگر، از آنجاييكه ، دانش آموزان پسر همواره از مزيت و برتري در رشته هاي مختلف
علمي برخوردار مي باشند، از اين روي، در اين مدارس به دختران حس اعتماد داده شده و
در جهت آماده سازي آنان براي رقابت با دانش آموزان پسر بويژه در رشته هاي علمي تلاش
مي شود. به اعتقاد مسئولين مدارس دخترانه ، دانش آموزان مدارس مذكور با اعتماد به
نفس، با هيچ گونه نگراني در رويارويي علمي با پسران مواجه نمي باشند. علاوه بر اين،
بيش از دو سوم معلمين مدارس دخترانه را زنان تشكيل مي دهند و معلمين مرد نيز با
لباسهاي كاملاً رسمي و مناسب در كلاس درس حاضر مي شوند.پوشيدن لباس هاي غير رسمي (
تي شرت – شلوارك ) در اين مدارس براي معلمين ممنوع است. معلمين اينگونه مدارس
همواره از احساس آسودگي خاطر برخوردار بوده و معتقدند كه دانش آموزان دختر بسيار
آرامتر از دانش آموزان پسر مي باشند. از جمله ديگر مزاياي اين گونه مدارس ،
برخورداري از آگاهي هاي بيشتر دانش آموزان دختر اين گونه مدارس درخصوص حقوق زنان،
نسبت به همتايان خود در مدارس مختلط و عمومي و مواجهه با مشكلات كمتر شغل يابي در
جامعه مي باشد.از نقطه نظر ديگر، برخي كارشناسان انتقاداتي بر اين گونه مدارس ايراد
داشته و از انزواي دختران از جامعه و جنس مخالف تحت عنوان نقطه ضعف اينگونه مدارس
ياد نموده اند. رسانه هاي گروهي نيز به طرح مسائلي در اين خصوص مبادرت نموده و
مساله عدم برابري ميان مردان و زنان را مطرح نموده اند. با اين حال، مشوقين توسعه
مدارس دخترانه آن را اقدامي آزمايشي دانسته و بر اين اعتقادند كه نظارت دولتي بر
اين مدارس از نقش اساسي در جهت بهبود سطح كيفي آموزش دختران و حل مسأله تبعيض ميان
دختران و پسران برخوردار مي باشد.
