| | |
به نام خداوند رحمتگر مهربان | | بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ |
آن واقعه چون وقوع يابد (1) | | إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ﴿1﴾ |
[كه] در وقوع آن دروغى نيست (2) | | لَيْسَ لِوَقْعَتِهَا كَاذِبَةٌ ﴿2﴾ |
پستكننده [و] بالابرنده است (3) | | خَافِضَةٌ رَّافِعَةٌ ﴿3﴾ |
چون زمين با تكان [سختى] لرزانده شود (4) | | إِذَا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا ﴿4﴾ |
و كوهها [جمله] ريزه ريزه شوند (5) | | وَبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا ﴿5﴾ |
و غبارى پراكنده گردند (6) | | فَكَانَتْ هَبَاء مُّنبَثًّا ﴿6﴾ |
و شما سه دسته شويد (7) | | وَكُنتُمْ أَزْوَاجًا ثَلَاثَةً ﴿7﴾ |
ياران دست راست كدامند ياران دست راست (8) | | فَأَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ ﴿8﴾ |
و ياران چپ كدامند ياران چپ (9) | | وَأَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ﴿9﴾ |
و سبقتگيرندگان مقدمند (10) | | وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ ﴿10﴾ |
آنانند همان مقربان [خدا] (11) | | أُوْلَئِكَ الْمُقَرَّبُونَ ﴿11﴾ |
در باغستانهاى پر نعمت (12) | | فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ ﴿12﴾ |
گروهى از پيشينيان (13) | | ثُلَّةٌ مِّنَ الْأَوَّلِينَ ﴿13﴾ |
و اندكى از متاخران (14) | | وَقَلِيلٌ مِّنَ الْآخِرِينَ ﴿14﴾ |
بر تختهايى جواهرنشان (15) | | عَلَى سُرُرٍ مَّوْضُونَةٍ ﴿15﴾ |
كه روبروى هم بر آنها تكيه دادهاند (16) | | مُتَّكِئِينَ عَلَيْهَا مُتَقَابِلِينَ ﴿16﴾ |
بر گردشان پسرانى جاودان [به خدمت] مىگردند (17) | | يَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدَانٌ مُّخَلَّدُونَ ﴿17﴾ |
با جامها و آبريزها و پياله[ها]يى از باده ناب روان (18) | | بِأَكْوَابٍ وَأَبَارِيقَ وَكَأْسٍ مِّن مَّعِينٍ ﴿18﴾ |
[كه] نه از آن دردسر گيرند و نه بىخرد گردند (19) | | لَا يُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا يُنزِفُونَ ﴿19﴾ |
و ميوه از هر چه اختيار كنند (20) | | وَفَاكِهَةٍ مِّمَّا يَتَخَيَّرُونَ ﴿20﴾ |
و از گوشت پرنده هر چه بخواهند (21) | | وَلَحْمِ طَيْرٍ مِّمَّا يَشْتَهُونَ ﴿21﴾ |
و حوران چشمدرشت (22) | | وَحُورٌ عِينٌ ﴿22﴾ |
مثل لؤلؤ نهان ميان صدف (23) | | كَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَكْنُونِ ﴿23﴾ |
[اينها] پاداشى است براى آنچه مىكردند (24) | | جَزَاء بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ ﴿24﴾ |
در آنجا نه بيهودهاى مىشنوند و نه [سخنى] گناهآلود (25) | | لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِيمًا ﴿25﴾ |
سخنى جز سلام و درود نيست (26) | | إِلَّا قِيلًا سَلَامًا سَلَامًا ﴿26﴾ |
و ياران راستياران راست كدامند (27) | | وَأَصْحَابُ الْيَمِينِ مَا أَصْحَابُ الْيَمِينِ ﴿27﴾ |
در [زير] درختان كنار بىخار (28) | | فِي سِدْرٍ مَّخْضُودٍ ﴿28﴾ |
و درختهاى موز كه ميوهاش خوشه خوشه روى هم چيده است (29) | | وَطَلْحٍ مَّنضُودٍ ﴿29﴾ |
و سايهاى پايدار (30) | | وَظِلٍّ مَّمْدُودٍ ﴿30﴾ |
و آبى ريزان (31) | | وَمَاء مَّسْكُوبٍ ﴿31﴾ |
و ميوهاى فراوان (32) | | وَفَاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ ﴿32﴾ |
نه بريده و نه ممنوع (33) | | لَّا مَقْطُوعَةٍ وَلَا مَمْنُوعَةٍ ﴿33﴾ |
و همخوابگانى بالا بلند (34) | | وَفُرُشٍ مَّرْفُوعَةٍ ﴿34﴾ |
ما آنان را پديد آوردهايم پديد آوردنى (35) | | إِنَّا أَنشَأْنَاهُنَّ إِنشَاء ﴿35﴾ |
و ايشان را دوشيزه گردانيدهايم (36) | | فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْكَارًا ﴿36﴾ |
شوى دوست همسال (37) | | عُرُبًا أَتْرَابًا ﴿37﴾ |
براى ياران راست (38) | | لِّأَصْحَابِ الْيَمِينِ ﴿38﴾ |
كه گروهى از پيشينيانند (39) | | ثُلَّةٌ مِّنَ الْأَوَّلِينَ ﴿39﴾ |
و گروهى از متاخران (40) | | وَثُلَّةٌ مِّنَ الْآخِرِينَ ﴿40﴾ |
و ياران چپ كدامند ياران چپ (41) | | وَأَصْحَابُ الشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ الشِّمَالِ ﴿41﴾ |
در [ميان] باد گرم و آب داغ (42) | | فِي سَمُومٍ وَحَمِيمٍ ﴿42﴾ |
و سايهاى از دود تار (43) | | وَظِلٍّ مِّن يَحْمُومٍ ﴿43﴾ |
نه خنك و نه خوش (44) | | لَّا بَارِدٍ وَلَا كَرِيمٍ ﴿44﴾ |
اينان بودند كه پيش از اين ناز پروردگان بودند (45) | | إِنَّهُمْ كَانُوا قَبْلَ ذَلِكَ مُتْرَفِينَ ﴿45﴾ |
و بر گناه بزرگ پافشارى مىكردند (46) | | وَكَانُوا يُصِرُّونَ عَلَى الْحِنثِ الْعَظِيمِ ﴿46﴾ |
و مىگفتند آيا چون مرديم و خاك واستخوان شديم واقعا [باز] زنده مىگرديم (47) | | وَكَانُوا يَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَئِنَّا لَمَبْعُوثُونَ ﴿47﴾ |
يا پدران گذشته ما [نيز] (48) | | أَوَ آبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ ﴿48﴾ |
بگو در حقيقت اولين و آخرين (49) | | قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِينَ وَالْآخِرِينَ ﴿49﴾ |
قطعا همه در موعد روزى معلوم گرد آورده شوند (50) | | لَمَجْمُوعُونَ إِلَى مِيقَاتِ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ ﴿50﴾ |
آنگاه شما اى گمراهان دروغپرداز (51) | | ثُمَّ إِنَّكُمْ أَيُّهَا الضَّالُّونَ الْمُكَذِّبُونَ ﴿51﴾ |
قطعا از درختى كه از زقوم استخواهيد خورد (52) | | لَآكِلُونَ مِن شَجَرٍ مِّن زَقُّومٍ ﴿52﴾ |
و از آن شكمهايتان را خواهيد آكند (53) | | فَمَالِؤُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ ﴿53﴾ |
و روى آن از آب جوش مىنوشيد (54) | | فَشَارِبُونَ عَلَيْهِ مِنَ الْحَمِيمِ ﴿54﴾ |
[مانند] نوشيدن اشتران تشنه (55) | | فَشَارِبُونَ شُرْبَ الْهِيمِ ﴿55﴾ |
اين است پذيرايى آنان در روز جزا (56) | | هَذَا نُزُلُهُمْ يَوْمَ الدِّينِ ﴿56﴾ |
ماييم كه شما را آفريدهايم پس چرا تصديق نمىكنيد (57) | | نَحْنُ خَلَقْنَاكُمْ فَلَوْلَا تُصَدِّقُونَ ﴿57﴾ |
آيا آنچه را [كه به صورت نطفه] فرو مىريزيد ديدهايد (58) | | أَفَرَأَيْتُم مَّا تُمْنُونَ ﴿58﴾ |
آيا شما آن را خلق مىكنيد يا ما آفرينندهايم (59) | | أَأَنتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخَالِقُونَ ﴿59﴾ |
ماييم كه ميان شما مرگ را مقدر كردهايم و بر ما سبقت نتوانيد جست (60) | | نَحْنُ قَدَّرْنَا بَيْنَكُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ ﴿60﴾ |
[و مىتوانيم] امثال شما را به جاى شما قرار دهيم و شما را [به صورت] آنچه نمىدانيد پديدار گردانيم (61) | | عَلَى أَن نُّبَدِّلَ أَمْثَالَكُمْ وَنُنشِئَكُمْ فِي مَا لَا تَعْلَمُونَ ﴿61﴾ |
و قطعا پديدار شدن نخستين خود را شناختيد پس چرا سر عبرت گرفتن نداريد (62) | | وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الْأُولَى فَلَوْلَا تَذكَّرُونَ ﴿62﴾ |
آيا آنچه را كشت مىكنيد ملاحظه كردهايد (63) | | أَفَرَأَيْتُم مَّا تَحْرُثُونَ ﴿63﴾ |
آيا شما آن را [بىيارى ما] زراعت مىكنيد يا ماييم كه زراعت مىكنيم (64) | | أَأَنتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ ﴿64﴾ |
اگر بخواهيم قطعا خاشاكش مىگردانيم پس در افسوس [و تعجب] مىافتيد (65) | | لَوْ نَشَاء لَجَعَلْنَاهُ حُطَامًا فَظَلْتُمْ تَفَكَّهُونَ ﴿65﴾ |
[و مىگوييد] واقعا ما زيان زدهايم (66) | | إِنَّا لَمُغْرَمُونَ ﴿66﴾ |
بلكه ما محروم شدگانيم (67) | | بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ ﴿67﴾ |
آيا آبى را كه مىنوشيد ديدهايد (68) | | أَفَرَأَيْتُمُ الْمَاء الَّذِي تَشْرَبُونَ ﴿68﴾ |
آيا شما آن را از [دل] ابر سپيد فرود آوردهايد يا ما فرودآورندهايم (69) | | أَأَنتُمْ أَنزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنزِلُونَ ﴿69﴾ |
اگر بخواهيم آن را تلخ مىگردانيم پس چرا سپاس نمىداريد (70) | | لَوْ نَشَاء جَعَلْنَاهُ أُجَاجًا فَلَوْلَا تَشْكُرُونَ ﴿70﴾ |
آيا آن آتشى را كه برمىافروزيد ملاحظه كردهايد (71) | | أَفَرَأَيْتُمُ النَّارَ الَّتِي تُورُونَ ﴿71﴾ |
آيا شما [چوب] درخت آن را پديدار كردهايد يا ما پديدآورندهايم (72) | | أَأَنتُمْ أَنشَأْتُمْ شَجَرَتَهَا أَمْ نَحْنُ الْمُنشِؤُونَ ﴿72﴾ |
ما آن را [مايه] عبرت و [وسيله] استفاده براى بيابانگردان قرار دادهايم (73) | | نَحْنُ جَعَلْنَاهَا تَذْكِرَةً وَمَتَاعًا لِّلْمُقْوِينَ ﴿73﴾ |
پس به نام پروردگار بزرگت تسبيح گوى (74) | | فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ ﴿74﴾ |
نه [چنين است كه مىپنداريد] سوگند به جايگاههاى [ويژه و فواصل معين] ستارگان (75) | | فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ ﴿75﴾ |
اگر بدانيد آن سوگندى سخت بزرگ است (76) | | وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَّوْ تَعْلَمُونَ عَظِيمٌ ﴿76﴾ |
كه اين [پيام] قطعا قرآنى است ارجمند (77) | | إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِيمٌ ﴿77﴾ |
در كتابى نهفته (78) | | فِي كِتَابٍ مَّكْنُونٍ ﴿78﴾ |
كه جز پاكشدگان بر آن دست ندارند (79) | | لَّا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ ﴿79﴾ |
وحيى است از جانب پروردگار جهانيان (80) | | تَنزِيلٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِينَ ﴿80﴾ |
آيا شما اين سخن را سبك [و سست] مىگيريد (81) | | أَفَبِهَذَا الْحَدِيثِ أَنتُم مُّدْهِنُونَ ﴿81﴾ |
و تنها نصيب خود را در تكذيب [آن] قرار مىدهيد (82) | | وَتَجْعَلُونَ رِزْقَكُمْ أَنَّكُمْ تُكَذِّبُونَ ﴿82﴾ |
پس چرا آنگاه كه [جان شما] به گلو مىرسد (83) | | فَلَوْلَا إِذَا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ ﴿83﴾ |
و در آن هنگام خود نظاره گريد (84) | | وَأَنتُمْ حِينَئِذٍ تَنظُرُونَ ﴿84﴾ |
و ما به آن [محتضر] از شما نزديكتريم ولى نمىبينيد (85) | | وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنكُمْ وَلَكِن لَّا تُبْصِرُونَ ﴿85﴾ |
پس چرا اگر شما بىجزا مىمانيد [و حساب و كتابى در كار نيست] (86) | | فَلَوْلَا إِن كُنتُمْ غَيْرَ مَدِينِينَ ﴿86﴾ |
اگر راست مىگوييد [روح] را برنمىگردانيد (87) | | تَرْجِعُونَهَا إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ ﴿87﴾ |
و اما اگر [او] از مقربان باشد (88) | | فَأَمَّا إِن كَانَ مِنَ الْمُقَرَّبِينَ ﴿88﴾ |
[در] آسايش و راحت و بهشت پر نعمت [خواهد بود] (89) | | فَرَوْحٌ وَرَيْحَانٌ وَجَنَّةُ نَعِيمٍ ﴿89﴾ |
و اما اگر از ياران راست باشد (90) | | وَأَمَّا إِن كَانَ مِنَ أَصْحَابِ الْيَمِينِ ﴿90﴾ |
از ياران راست بر تو سلام باد (91) | | فَسَلَامٌ لَّكَ مِنْ أَصْحَابِ الْيَمِينِ ﴿91﴾ |
و اما اگر از دروغزنان گمراه است (92) | | وَأَمَّا إِن كَانَ مِنَ الْمُكَذِّبِينَ الضَّالِّينَ ﴿92﴾ |
پس با آبى جوشان پذيرايى خواهد شد (93) | | فَنُزُلٌ مِّنْ حَمِيمٍ ﴿93﴾ |
و [فرجامش] درافتادن به جهنم است (94) | | وَتَصْلِيَةُ جَحِيمٍ ﴿94﴾ |
اين است همان حقيقت راست [و] يقين (95) | | إِنَّ هَذَا لَهُوَ حَقُّ الْيَقِينِ ﴿95﴾ |
پس به نام پروردگار بزرگ خود تسبيح گوى (96) | | فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ ﴿96﴾ |
