Englishبراي تغيير زبان بر روي عكس كليك كنيد

فهرست قرآن محشر دات كام

 

 
 

سوره 52: الطور - تغيير سوره و ترجمه

 
   

به نام خداوند رحمتگر مهربان

 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

سوگند به طور (1)

 

وَالطُّورِ ﴿1﴾

و كتابى نگاشته شده (2)

 

وَكِتَابٍ مَّسْطُورٍ ﴿2﴾

در طومارى گسترده (3)

 

فِي رَقٍّ مَّنشُورٍ ﴿3﴾

سوگند به آن خانه آباد [خدا] (4)

 

وَالْبَيْتِ الْمَعْمُورِ ﴿4﴾

سوگند به بام بلند [آسمان] (5)

 

وَالسَّقْفِ الْمَرْفُوعِ ﴿5﴾

و آن درياى سرشار [و افروخته] (6)

 

وَالْبَحْرِ الْمَسْجُورِ ﴿6﴾

كه عذاب پروردگارت واقع‏شدنى است (7)

 

إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ لَوَاقِعٌ ﴿7﴾

آن را هيچ بازدارنده‏اى نيست (8)

 

مَا لَهُ مِن دَافِعٍ ﴿8﴾

روزى كه آسمان سخت در تب و تاب افتد (9)

 

يَوْمَ تَمُورُ السَّمَاء مَوْرًا ﴿9﴾

و كوهها [جمله] به حركت درآيند (10)

 

وَتَسِيرُ الْجِبَالُ سَيْرًا ﴿10﴾

پس واى بر تكذيب‏كنندگان در آن روز (11)

 

فَوَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ ﴿11﴾

آنان كه به ياوه سرگرمند (12)

 

الَّذِينَ هُمْ فِي خَوْضٍ يَلْعَبُونَ ﴿12﴾

روزى كه به سوى آتش جهنم كشيده مى‏شوند [چه] كشيدنى (13)

 

يَوْمَ يُدَعُّونَ إِلَى نَارِ جَهَنَّمَ دَعًّا ﴿13﴾

[و به آنان گويند] اين همان آتشى است كه دروغش مى‏پنداشتيد (14)

 

هَذِهِ النَّارُ الَّتِي كُنتُم بِهَا تُكَذِّبُونَ ﴿14﴾

آيا اين افسون است‏يا شما [درست] نمى‏بينيد (15)

 

أَفَسِحْرٌ هَذَا أَمْ أَنتُمْ لَا تُبْصِرُونَ ﴿15﴾

به آن درآييد خواه بشكيبيد يا نشكيبيد به حال شما يكسان است تنها به آنچه مى‏كرديد مجازات مى‏يابيد (16)

 

اصْلَوْهَا فَاصْبِرُوا أَوْ لَا تَصْبِرُوا سَوَاء عَلَيْكُمْ إِنَّمَا تُجْزَوْنَ مَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿16﴾

پرهيزگاران در باغهايى و [در] ناز و نعمتند (17)

 

إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَنَعِيمٍ ﴿17﴾

به آنچه پروردگارشان به آنان داده دلشادند و پروردگارشان آنها را از عذاب دوزخ مصون داشته است (18)

 

فَاكِهِينَ بِمَا آتَاهُمْ رَبُّهُمْ وَوَقَاهُمْ رَبُّهُمْ عَذَابَ الْجَحِيمِ ﴿18﴾

[به آنان گويند] به [پاداش] آنچه به جاى مى‏آورديد بخوريد و بنوشيد گواراتان باد (19)

 

كُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِيئًا بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿19﴾

بر تختهايى رديف هم تكيه زده‏اند و حوران درشت‏چشم را همسر آنان گردانده‏ايم (20)

 

مُتَّكِئِينَ عَلَى سُرُرٍ مَّصْفُوفَةٍ وَزَوَّجْنَاهُم بِحُورٍ عِينٍ ﴿20﴾

و كسانى كه گرويده و فرزندانشان آنها را در ايمان پيروى كرده‏اند فرزندانشان را به آنان ملحق خواهيم كرد و چيزى از كار[ها]شان را نمى‏كاهيم هر كسى در گرو دستاورد خويش است (21)

 

وَالَّذِينَ آمَنُوا وَاتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّيَّتُهُم بِإِيمَانٍ أَلْحَقْنَا بِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَمَا أَلَتْنَاهُم مِّنْ عَمَلِهِم مِّن شَيْءٍ كُلُّ امْرِئٍ بِمَا كَسَبَ رَهِينٌ ﴿21﴾

با [هر نوع] ميوه و گوشتى كه دلخواه آنهاست آنان را مدد [و تقويت] مى‏كنيم (22)

 

وَأَمْدَدْنَاهُم بِفَاكِهَةٍ وَلَحْمٍ مِّمَّا يَشْتَهُونَ ﴿22﴾

در آنجا جامى از دست هم مى‏ربايند [و بر سرش همچشمى مى‏كنند] كه در آن نه ياوه گويى است و نه گناه (23)

 

يَتَنَازَعُونَ فِيهَا كَأْسًا لَّا لَغْوٌ فِيهَا وَلَا تَأْثِيمٌ ﴿23﴾

و براى [خدمت] آنان پسرانى است كه بر گردشان همى‏گردند انگارى آنها مرواريدى‏اند كه [در صدف] نهفته است (24)

 

وَيَطُوفُ عَلَيْهِمْ غِلْمَانٌ لَّهُمْ كَأَنَّهُمْ لُؤْلُؤٌ مَّكْنُونٌ ﴿24﴾

و برخى‏شان رو به برخى كنند [و] از هم پرسند (25)

 

وَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ يَتَسَاءلُونَ ﴿25﴾

گويند ما پيشتر در ميان خانواده خود بيمناك بوديم (26)

 

قَالُوا إِنَّا كُنَّا قَبْلُ فِي أَهْلِنَا مُشْفِقِينَ ﴿26﴾

پس خدا بر ما منت نهاد و ما را از عذاب گرم [مرگبار] حفظ كرد (27)

 

فَمَنَّ اللَّهُ عَلَيْنَا وَوَقَانَا عَذَابَ السَّمُومِ ﴿27﴾

ما از ديرباز او را مى‏خوانديم كه او همان نيكوكار مهربان است (28)

 

إِنَّا كُنَّا مِن قَبْلُ نَدْعُوهُ إِنَّهُ هُوَ الْبَرُّ الرَّحِيمُ ﴿28﴾

پس اندرز ده كه تو به لطف پروردگارت نه كاهنى و نه ديوانه (29)

 

فَذَكِّرْ فَمَا أَنتَ بِنِعْمَتِ رَبِّكَ بِكَاهِنٍ وَلَا مَجْنُونٍ ﴿29﴾

يا مى‏گويند شاعرى است كه انتظار مرگش را مى‏بريم [و چشم به راه بد زمانه بر اوييم] (30)

 

أَمْ يَقُولُونَ شَاعِرٌ نَّتَرَبَّصُ بِهِ رَيْبَ الْمَنُونِ ﴿30﴾

بگو منتظر باشيد كه من [نيز] با شما از منتظرانم (31)

 

قُلْ تَرَبَّصُوا فَإِنِّي مَعَكُم مِّنَ الْمُتَرَبِّصِينَ ﴿31﴾

آيا پندارهايشان آنان را به اين [موضعگيرى] وا مى‏دارد يا [نه] آنها مردمى سركشند (32)

 

أَمْ تَأْمُرُهُمْ أَحْلَامُهُم بِهَذَا أَمْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ ﴿32﴾

يا مى‏گويند آن را بربافته [نه] بلكه باور ندارند (33)

 

أَمْ يَقُولُونَ تَقَوَّلَهُ بَل لَّا يُؤْمِنُونَ ﴿33﴾

پس اگر راست مى‏گويند سخنى مثل آن بياورند (34)

 

فَلْيَأْتُوا بِحَدِيثٍ مِّثْلِهِ إِن كَانُوا صَادِقِينَ ﴿34﴾

آيا از هيچ خلق شده‏اند يا آنكه خودشان خالق [خود] هستند (35)

 

أَمْ خُلِقُوا مِنْ غَيْرِ شَيْءٍ أَمْ هُمُ الْخَالِقُونَ ﴿35﴾

آيا آسمانها و زمين را [آنان] خلق كرده‏اند [نه] بلكه يقين ندارند (36)

 

أَمْ خَلَقُوا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بَل لَّا يُوقِنُونَ ﴿36﴾

آيا ذخاير پروردگار تو پيش آنهاست‏يا ايشان تسلط [تام] دارند (37)

 

أَمْ عِندَهُمْ خَزَائِنُ رَبِّكَ أَمْ هُمُ الْمُصَيْطِرُونَ ﴿37﴾

آيا نردبانى دارند كه بر آن [بر شوند و] بشنوند پس بايد شنونده آنان برهانى آشكار بياورد (38)

 

أَمْ لَهُمْ سُلَّمٌ يَسْتَمِعُونَ فِيهِ فَلْيَأْتِ مُسْتَمِعُهُم بِسُلْطَانٍ مُّبِينٍ ﴿38﴾

آيا خدا را دختران است و شما را پسران (39)

 

أَمْ لَهُ الْبَنَاتُ وَلَكُمُ الْبَنُونَ ﴿39﴾

آيا از آنها مزدى مطالبه مى‏كنى و آنان از [تعهد اداى] تاوان گرانبارند (40)

 

أَمْ تَسْأَلُهُمْ أَجْرًا فَهُم مِّن مَّغْرَمٍ مُّثْقَلُونَ ﴿40﴾

آيا [علم] غيب پيش آنهاست و آنها مى‏نويسند (41)

 

أَمْ عِندَهُمُ الْغَيْبُ فَهُمْ يَكْتُبُونَ ﴿41﴾

يا مى‏خواهند نيرنگى بزنند و [لى] آنان كه كافر شده‏اند خود دچار نيرنگ شده‏اند (42)

 

أَمْ يُرِيدُونَ كَيْدًا فَالَّذِينَ كَفَرُوا هُمُ الْمَكِيدُونَ ﴿42﴾

آيا ايشان را جز خدا معبودى است منزه است‏خدا از آنچه [با او] شريك مى‏گردانند (43)

 

أَمْ لَهُمْ إِلَهٌ غَيْرُ اللَّهِ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يُشْرِكُونَ ﴿43﴾

و اگر پاره‏سنگى را در حال سقوط از آسمان ببينند مى‏گويند ابرى متراكم است (44)

 

وَإِن يَرَوْا كِسْفًا مِّنَ السَّمَاءِ سَاقِطًا يَقُولُوا سَحَابٌ مَّرْكُومٌ ﴿44﴾

پس بگذارشان تا به آن روزى كه در آن بيهوش مى‏افتند برسند (45)

 

فَذَرْهُمْ حَتَّى يُلَاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي فِيهِ يُصْعَقُونَ ﴿45﴾

روزى كه نيرنگشان به هيچ‏وجه به كارشان نيايد و حمايت نيابند (46)

 

يَوْمَ لَا يُغْنِي عَنْهُمْ كَيْدُهُمْ شَيْئًا وَلَا هُمْ يُنصَرُونَ ﴿46﴾

و در حقيقت غير از اين [مجازات] عذابى [ديگر] براى كسانى كه ظلم كرده‏اند خواهد بود ولى بيشترشان نمى‏دانند [كه آن عذاب چيست] (47)

 

وَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا عَذَابًا دُونَ ذَلِكَ وَلَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ ﴿47﴾

و در برابر دستور پروردگارت شكيبايى پيشه كن كه تو خود در حمايت مايى و هنگامى كه [از خواب] بر مى‏خيزى به نيايش پروردگارت تسبيح گوى (48)

 

وَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ فَإِنَّكَ بِأَعْيُنِنَا وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ حِينَ تَقُومُ ﴿48﴾

و [نيز] پاره‏اى از شب و در فروشدن ستارگان تسبيح‏گوى او باش (49)

 

وَمِنَ اللَّيْلِ فَسَبِّحْهُ وَإِدْبَارَ النُّجُومِ ﴿49﴾

   
 

<<صفحه بعد

تمام سوره

صفحه قبل>>

 
 
0.0253