|
|
|
|
|
|
|
| | | اى انسان حقا كه تو به سوى پروردگار خود بسختى در تلاشى و او را ملاقات خواهى كرد (6) | | يَا أَيُّهَا الْإِنسَانُ إِنَّكَ كَادِحٌ إِلَى رَبِّكَ كَدْحًا فَمُلَاقِيهِ ﴿6﴾ | اما كسى كه كارنامهاش به دست راستش داده شود (7) | | فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ ﴿7﴾ | بزودىاش حسابى بس آسان كنند (8) | | فَسَوْفَ يُحَاسَبُ حِسَابًا يَسِيرًا ﴿8﴾ | و شادمان به سوى كسانش باز گردد (9) | | وَيَنقَلِبُ إِلَى أَهْلِهِ مَسْرُورًا ﴿9﴾ | و اما كسى كه كارنامهاش از پشتسرش به او داده شود (10) | | وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ وَرَاء ظَهْرِهِ ﴿10﴾ | زودا كه هلاك [خويش] خواهد (11) | | فَسَوْفَ يَدْعُو ثُبُورًا ﴿11﴾ | و در آتش افروخته درآيد (12) | | وَيَصْلَى سَعِيرًا ﴿12﴾ | او در [ميان] خانواده خود شادمان بود (13) | | إِنَّهُ كَانَ فِي أَهْلِهِ مَسْرُورًا ﴿13﴾ | او مىپنداشت كه هرگز برنخواهد گشت (14) | | إِنَّهُ ظَنَّ أَن لَّن يَحُورَ ﴿14﴾ | آرى در حقيقت پروردگارش به او بينا بود (15) | | بَلَى إِنَّ رَبَّهُ كَانَ بِهِ بَصِيرًا ﴿15﴾ |
|
|
|
|
|
|
|
