|
|
|
|
|
|
|
| | | گفت پروردگارا پس مرا تا روزى كه برانگيخته مىشوند مهلت ده (79) | | قَالَ رَبِّ فَأَنظِرْنِي إِلَى يَوْمِ يُبْعَثُونَ ﴿79﴾ | فرمود در حقيقت تو از مهلتيافتگانى (80) | | قَالَ فَإِنَّكَ مِنَ الْمُنظَرِينَ ﴿80﴾ | تا روز معين معلوم (81) | | إِلَى يَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ ﴿81﴾ | [شيطان] گفت پس به عزت تو سوگند كه همگى را جدا از راه به در مىبرم (82) | | قَالَ فَبِعِزَّتِكَ لَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ ﴿82﴾ | مگر آن بندگان پاكدل تو را (83) | | إِلَّا عِبَادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِينَ ﴿83﴾ | فرمود حق [از من] است و حق را مىگويم (84) | | قَالَ فَالْحَقُّ وَالْحَقَّ أَقُولُ ﴿84﴾ | هرآينه جهنم را از تو و از هر كس از آنان كه تو را پيروى كند از همگىشان خواهم انباشت (85) | | لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنكَ وَمِمَّن تَبِعَكَ مِنْهُمْ أَجْمَعِينَ ﴿85﴾ | بگو مزدى بر اين [رسالت] از شما طلب نمىكنم و من از كسانى نيستم كه چيزى از خود بسازم و به خدا نسبت دهم (86) | | قُلْ مَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ وَمَا أَنَا مِنَ الْمُتَكَلِّفِينَ ﴿86﴾ | اين [قرآن] جز پندى براى جهانيان نيست (87) | | إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِّلْعَالَمِينَ ﴿87﴾ | و قطعا پس از چندى خبر آن را خواهيد دانست (88) | | وَلَتَعْلَمُنَّ نَبَأَهُ بَعْدَ حِينٍ ﴿88﴾ |
|
|
|
|
|
|
|
