|
|
|
|
|
|
|
| | | به نام خداوند رحمتگر مهربان | | بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ | سوگند به ماديانهائى كه با همهمه تازانند و با سم[هاى] خود از سنگ آتش مىجهانند (1) | | وَالْعَادِيَاتِ ضَبْحًا ﴿1﴾ | و برق [از سنگ] همى جهانند (2) | | فَالْمُورِيَاتِ قَدْحًا ﴿2﴾ | و صبحگاهان هجوم آرند (3) | | فَالْمُغِيرَاتِ صُبْحًا ﴿3﴾ | و با آن [يورش] گردى برانگيزند (4) | | فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعًا ﴿4﴾ | و بدان [هجوم] در دل گروهى درآيند (5) | | فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعًا ﴿5﴾ | كه انسان نسبت به پروردگارش سخت ناسپاس است (6) | | إِنَّ الْإِنسَانَ لِرَبِّهِ لَكَنُودٌ ﴿6﴾ | و او خود بر اين [امر] نيك گواه است (7) | | وَإِنَّهُ عَلَى ذَلِكَ لَشَهِيدٌ ﴿7﴾ | و راستى او سختشيفته مال است (8) | | وَإِنَّهُ لِحُبِّ الْخَيْرِ لَشَدِيدٌ ﴿8﴾ | مگر نمىداند كه چون آنچه در گورهاست بيرون ريخته گردد (9) | | أَفَلَا يَعْلَمُ إِذَا بُعْثِرَ مَا فِي الْقُبُورِ ﴿9﴾ | و آنچه در سينههاست فاش شود (10) | | وَحُصِّلَ مَا فِي الصُّدُورِ ﴿10﴾ |
|
|
|
|
|
|
|
